Megapixeldiep Youtube-gat

‘Het is vandaag 31 oktober 2021. Het is de laatste dag van Halloween Fright Nights, hier in Walibi Holland en ook de laatste dag van het seizoen in Walibi Holland.’

Simon begroet mij joviaal in zijn vlog. Hij spreekt Walibi uit als ‘walebi’ en ik begin te twijfelen wat de juiste uitspraak is. Hij is immers de kenner. Het is trouwens helemaal geen 31 oktober 2021. Het is mid-november, half vier ’s nachts. Het is niet verstandig om zo laat nog naar een scherm te turen, maar ik zit in een megapixeldiep YouTube-gat van pretparkliefhebbers.

Nadat iedereen een aantal profielen had aangemaakt als nederzetting (en een paar ervan ook weer had verlaten) werd ineens één website met filmpjes steeds maar groter en groter. Het beest heette YouTube en er gebeurde nogal wat. Je vond er muziekparodieën, internetplaybackshows (met Neerlands trots Pomme en Kelly), instructievideo’s en volledige dagboekjes. Vlogs.

Het vloggen leek eerst alleen weggelegd voor een groepje ex-MySpace-Amerikanen, maar het internet heeft oneindig plek, dus was er ook ruimte voor ex-MySpace-Nederlanders met een camera. En ook voor lonelygirl15, maar dat was nep, dus dat kon ineens óók. Wat je ook deed: je kwam terecht in een fijne community van gelijkstemden of je creëerde je eigen niche waar vanzelf weer mensen op af kwamen. En zo zie je maar weer: kwamen we toch nog samen.

De YouTube-sterren van weleer, zij waren onze helden en heldinnen, maar ook onze vrienden. Je vindt ze nu terug op het Songfestival (hoi Nikkie), op hun eigen programma op NPO3 (hoi Kelvin), op Broadway (hi Colleen Ballinger) of gewoon lekker thuis met een roedel Italiaanse hazewindhonden (hi Jenna Marbles). Content maken op YouTube loont, of nou ja, loonde. Omdat alle verschillende communities elk wel een top dog kreeg, ontving diegene alle lof, likes, subscribers en sponsordeals. Er is maar weinig plek bovenop de apenrots van YouTube en het waait er bovendien hard. Trends passeren en daarbij komen er vlagen aan nieuwkomers voorbij die hun eigen variant maken van wat jij doet en fuck, die zijn ook nog eens beter, sneller, jonger en grappiger.

Het vloggen mag misschien inmiddels een parodie op zichzelf geworden, maar leg dat maar eens uit aan Enzo Knols bankrekening. Kijk je niet voor je plezier, dan moet je wel kijken naar wat je zou moeten haten.   

De inspiratie voor deze teksten over het internet begon met een thumbnail van een pretparkvlogger met als titel voor zijn vlog ‘Mijn Top 5 toiletten in de Efteling’. Ik dacht ‘alles is content, content is alles’. Het was ook geen goede vlog. Nee, neem dan liever Simon. Ik heb de afgelopen maand ruim tweeënhalf uur met hem gespendeerd, terwijl hij zich door de Halloween Fright Nights van Walebi (Walibi?) manoeuvreerde. De scare zones werden vakkundig beoordeeld en ik hou niet eens van Halloween. Simon vraagt aan het eind van de vlog of ik me wil abonneren op zijn kanaal. Dat heb ik natuurlijk allang gedaan.