Twaalf erkenningen van personen en plekken die ik koester

612

Liefste Simone

Kaya Erdinç

Liefste Simone*,

Je tijd in de Renault fabriek
is door lezers tot fetisj gemaakt

Je werd weggewuifd,
aan de kant gezet
en stiekem heel serieus genomen

Toen ik jou begon te lezen
begon bij mij te dagen
dat jouw gebrekkige motoriek
je tot iets onmeetbaars maakte.

En dat je veel kunt reizen,
maar dat voor jou
en ook voor mij
de langste tocht
nog altijd
die van je hart
naar je hand is.

Waarbij je weet,
in al het technische dat je op zult pakken,
dat je nooit helemaal
zult verschijnen.

De wijze waarop jij onhandig was,
zo wil ik ook onhandig zijn.


*Simone Weil (1909-1943) was een Frans-Joodse filosofe en bekeerde zich na jarenlang politiek activisme tot de mystieke tak van het christendom. Ze schreef eveneens over alles waarover ze zichzelf klunzig en onbekwaam achtte, wat voor mij haar meest ontroerende teksten zijn. In L’Enracinement (1949) heeft ze het over de voorwaarden die nodig zijn om als mens ergens te kunnen wortelen.