Een door een tl-buis verlichte badkamer. Twee voeten, met gechipte nagellak, staan onder de douche. Deze voeten horen bij Jawahir. Onder haar enkels stroomt een melkkleurige douchegel van haar lichaam, in de put.
Als het water helder kleurt, draait ze de kraan dicht en stapt de douche uit. We zien haar gezicht in het beslagen glas. Jahawir oogt jong.
In een handomdraai legt ze een knop in haar lange krullen.
Sihaamr loopt haar woonkamer in. Het raam in het plafond staat wagenwijd open. We weten niet in welke stad we zijn. Dit kan ergens in Mumbai, Bagdad of Amsterdam zijn.
Op haar aanrecht treft ze een paar gevulde plastic zakken aan met verse groenten en fruit. Ze haalt daar vooral sinaasappels, mango’s, en gele en rode paprika’s uit.
Jawahir, haar jongere zus, zit op de bank in de hoek van de kamer. Ze draagt een security outfit bestaande uit een blauw overhemd en een strakke zwarte pantalon. Haar krullen zijn gladgekamd, met veel gel. Zo veel dat het in de middagzon vanuit het open balkon glanst.
Sihaam heeft een kuiltje in haar rechterwang en kijkt intens naar haar zus.
Sihaam:
‘Jawahir, ik ben allergisch voor paprika’s. Dat weet je toch?’
Jawahir kijkt op. Ze fronst.
Jawahir:
‘Je bent iedere week allergisch voor iets anders. Sihaam, ik kan je niet meer bijhouden.’
….