Ik ben verzot op mijzelf maar ik ben bang dat ik niet lang meer heb. Hoe vaker ik
in de spiegel kijk hoe meer ik lijk te vervagen.
Ik zie mijn huid zo harig.
Zo verwoed.
Ik wrijf met mijn vingers langs het verruwde.
Ik drijf in argwaan.
Nog in lof over mijn stem.
In lof over mijn gebrek aan bescheidenheid.
In lof over de ander die ik had kunnen zijn.
Ik sluit mijzelf in, binnen muur 1,
muur 2
5,
9.