de knopen worden ontward
als onze verlangens touwtje trek spelen
de uiteinden leven hun eigen leven
als een pier in twee gesneden
overal waar ik kijk zijn er wormen
ze glippen uit mijn oogkassen
ik voel dat ik de controle verlies
alsof wegkwijnen een keuze is
niets doen is ook een beslissing
misschien betekent nee
de ja was te zacht uitgesproken
wil je dit nog?
in je vraag zit een gebod (een smeekbede)
een reden om mijn keuzes in twee te delen
ik denk dat je weet welke letters
mijn tong zal vormen
dus ik zeg niets
in de hoop dat de wormen
hun einde tegenmoet kruipen
als je een kus geeft op mijn oogleden
we wachten met ingehouden adem
terwijl de schaduwen in je kamer
over onze lichamen dansen