ratten, muggen en de val van Alexandrië

Robbe Ghijsels

Genetisch dichter bij de woolly mammoth dan bij het huidige kabinet

Isa Bob van Rooy

Geen tijd voor spelletjes (5)

Rahab Ahmed

Mevrouw Poes

David Alberti

Hugo - einde

Ella Meyvisch

groot als een aardbei en zwaar als een suikerklontje

Leonie Moreels

ooit woonde er een brits kind in een perzik



op handen en knieën vrat het kamers in de vruchtpulp



lag krom om de pit heen te slapen



hoe voelt het om je om een kern heen te krullen







opgerold in bed druk ik mijn koude handen tegen mijn borst



op zoek naar een knobbeltje, wat hards







het kind was blij, maar wat de fak kan ik in dat woord proppen



één voor één weeg ik de letters op mijn tong



bee el ei ei ei ei ei ei: ik blaat mezelf in slaap







de overzeese air-bnb is een kamer zonder hoeken



Ines123xx antwoordt negen werkdagen later:



het is als slapen in een eitje







ooit vroeg ik mama om gebakken ei, kreeg een paardenoog



ik at enkel het wit rondom de zwelling op



erna gleed de dooier van het bord de gootsteen in



trok een oranje streep van vet en schuldbesef







ines toont me: de slaapkamer is stootloos



met slaapzetel, voorraadkastje en waterkoker



een baarmoeder die op slot kan







waarom je foetus als fruit beschrijven



ik ben een banaantje van twintig weken in een britse grootstad



rotte organen, geel en kromgebogen in bed



hoe moet ik groeien, waar is de zon naartoe

ooit woonde er een brits kind in een perzik op handen en knieën vrat het kamers in de vruchtpulp lag krom om de pit heen...

do-it-yourself

in dit dorp dat in een ikea-kit past



blokkendoos vol witte kubussen en



vlaamse kinderen met zweedse voornamen



ligt op het jaagpad een richel die fietsers telt







met helm aan rijdt een kleuter op driewieler er heen en weer



telt alle ikken die in haar zitten, zeventien



een klaslokaal kan ze vol zichzelven proppen







elders belt guido de hulpdiensten



wegens verstoring van de openbare orde



rondslingerend klein gevaarlijk afval







twee mannen trekken kreunend het uniform aan



waarin mama gerda haar nummer borduurde



enkel bellen in nood

in dit dorp dat in een ikea-kit past blokkendoos vol witte kubussen en vlaamse kinderen met zweedse voornamen ligt op het jaagpad een richel die...

nood

de vrouw pelt bio pinda’s in een beige kampeerstoel



plet de bolster en bruine vliesjes kapot,



ze kleedt de bleke noten uit



en kraakt de eitjes tussen haar kiezen







de kampeerstoel van de vrouw staat op een kerkhof



in een dorp vol beton, bushaltes in ongebruik en blikken



ze is er voor wat ondergronds ligt







plekken waar je enkel bent om te vertrekken:



de kerk en het hof eromheen, de eindhalte van tramlijn 61,



je werkgevers achterkamer, het woonzorgcentrum







kwart over acht, de vrouw vraagt zich af



wanneer ze op de bodem van vandaag zal stoten



soms is dat tussen twee slokken van een mok hete muntthee in







wordt ze wakker naast een plasje in bed



hangt de lakens met honing en kruiden uit het raam



de witte tong schraapt de dag schoon







soms is dat vlak voor een uitje met het petekind



jengelen ze naar elkaar dat ze weg willen en blijven staan



soms nog voor de wekker gaat als ze door het raam kijkt en denkt



mwa







vandaag is bodemloos loom, de tijd is van stroop



zijn gezicht schiet ieder half uur piepend naar haar toe



als de houten vogel in de koekoekskloek roept het



ik ben er nog







ze vraagt hem of hij ook wat nootjes wil



van ver zingt een ander met haar stem terug



ooit metselde een ontwerpstudent



de echo in dit kerkhof

de vrouw pelt bio pinda’s in een beige kampeerstoel plet de bolster en bruine vliesjes kapot, ze kleedt de bleke noten uit en kraakt de...

wijs maken

ik lees mijn diepkatholieke babysitkind johannes voor



elke week twee keer: jezus maakt wijn van water



johannes wurgt zijn pluchen profeet petrus stuk







met mijn duim veeg ik een kruisje op zijn voorhoofd



trek een spikkel ketchup van zijn nekvel



we biechten in de kast zonder bodem



confession booth vol onderhemdjes







dat hij op sweet sixteens wil drinken en meisjes



van zich zal weren als pups met de tong los



tussen fuschia gestifte lippen



mag dat







pa rukt de kromme sequoia’s elke winter los



waar ze wortelrot in de compostgrond stonden



johannes gaf wat tussen hem en ma in hing te veel water



nu rot het, kan dat







tussen iemand wijs maken of iemand iets wijs maken



staat een lijdend voorwerp in,



is dat dan ik of het kind

ik lees mijn diepkatholieke babysitkind johannes voor elke week twee keer: jezus maakt wijn van water johannes wurgt zijn pluchen profeet petrus stuk met mijn...

sirene los

reddingwerkers in rode pakken zoeken naar rosa



zesendertig met bobkapsel en gebroken been



ze piept steeds sneller SOS op haar noodfluitje



door dennenbossen en donkere bergen







off-piste smelt ze sneeuw met bloed, geroep en pis



warmt zich aan een derde proteïnereep en halve gedachten:



een chalet met lege frigo en ski-jas met etiket, de kinderen







in de verte zien vier ventjes een vrouw op een rotsblok



kniediep in smurrie spitten ze de sirene los



laden naast twee krachtpatsers de achterbank in



met zesenveertig kilogram schrik en bleek vlees







pas in de carwash met de hand en leliegroene zeep gewassen



door een jongeman met een doodlopend diploma op zak



zit de ambulance op de autostrade anderen achterna



een kevertje met glanzend pantser en pinkers







de mannen praten over standjes en likeurvoorkeuren



wijzen een flank van duizendzevenhonderddertig meter aan



hun territorium van bergtoppen en bulten die borsten worden







rosa denkt aan haar dochters, ze wippen



het dijbeen van hun barbiepoppen uit de heupkom



bijten het rubber stuk als snoepgoed



de kinderen, alsjeblieft niet de kinderen

reddingwerkers in rode pakken zoeken naar rosa zesendertig met bobkapsel en gebroken been ze piept steeds sneller SOS op haar noodfluitje door dennenbossen en donkere...

drie pogingen om het niet over mensen te hebben III

je weet toch dat vegetariërs wel mensen eten



vertel ik aan een peuter op mini-driewieler



die sneller dan dertig per uur door de laan sjeest







vaders ontferming is de zalmroze helm losjes op haar hoofd



hij rookt vanachter het raam, ziet hoe



ik een emmertje boven het rioolrooster leeg







donkere smurrie, ik spreek zijn dochter aan



klik haar helm dicht velletje tussen het slot

je weet toch dat vegetariërs wel mensen eten vertel ik aan een peuter op mini-driewieler die sneller dan dertig per uur door de laan sjeest...

drie pogingen om het niet over mensen te hebben II

soms speel je dat je een garnaal bent



pel ik het roze harnas van je rug



ril je schub per schub in het licht







mensen hebben van je soort een wedstrijd gemaakt



in de week van de zee schrapen trosjes passanten



je darmkanaal weg







vierenveertig kilo weekdieren pelden ze



ontdeden je van je afval via een sneetje



droegen de emmers naar zee, kapten ze leeg



bloedwolk vol levenloze wormpjes, glinsterende golven







nu ril je onder een donsdeken met streepjes



ik neem je hoofd beet met twee gele gelnagels



kraak het met een kwartslag van je af

soms speel je dat je een garnaal bent pel ik het roze harnas van je rug ril je schub per schub in het licht mensen...

drie pogingen om het niet over mensen te hebben I

ik lepel je leeg als een eitje met loopdooier:



breek met twee tikjes de schaal kapot, haal je kalkhelm weg



glanzend lig je in mijn handpalm, dampt zachtjes, koelt af







ik wrik een botermesje in wit vlees



knars smaakmakers tot korrels



span twee handen onder mijn kin in komvorm







val je dan vang ik de klodders wel op, sorry



ik gaf je geen kans om hard te worden

ik lepel je leeg als een eitje met loopdooier: breek met twee tikjes de schaal kapot, haal je kalkhelm weg glanzend lig je in mijn...

viltstift

een fietsje met glitterkralen in de spaken wacht op de oprit als



lisa binnen handtekeningen in haar gipsen arm krast



knutselsterretjes en stukjes stof op het harnas plakt







in de stang zit nog een val vast en de trappers wachten



binnen snikt de bange ridder met tiara op



plooit haar reis tot de stoeprand op: haar territorium



van barbie, televisieseries en prinsessenbeddengoed







met klamme handjes in een toren van vierkante onderbroeken



voelt ze hoe het met de dromen gaat



stelt vast: intact en onontdekt



propt het stof in de hoeken op







de pluchen labrador ligt al drie dagen nat in zijn mandje



likt de lenden, hoort om kwart over negen en kwart voor zeven



het grind onder de mercedes knarsen, weet:







auto met enkel mama, auto met lisa en mama



kwaad en vol tranen

een fietsje met glitterkralen in de spaken wacht op de oprit als lisa binnen handtekeningen in haar gipsen arm krast knutselsterretjes en stukjes stof op...

dat heet ontvreemden

je stal de portemonnee van je juf in het vierde leerjaar



vierhonderd gram panterprint zacht in je handpalm,



kaarten met stempels voor gratis lattes, een rijbewijs



twee babyfoto’s en muntstukken



rolde heen en weer in je plastic mandje







onder een hoofdkussen legde je de buidel in het eenpersoonsbed



laat de tandenfee alsjeblieft prevel je in een smeekbede van vlees en vingers



prinses op de peul slaap je rond het bultje onder je







kwart na vijf sta je met nachtkramp in je nek op



klamme voeten de trap af en twee blokjes om



frommelt de portemonnee voor de dag je betrapt



via het kattenluik in haar rijhuis, als een zetpil in nat warms







dat het je zwaar valt een lieve dief te zijn merk je



als je pyjamabroekje aan een richel vasthangt en je valt



ziet niemand je en je bloedt niet







mama roostert bruine boterhammen en snijdt met knipmes



perziken – meer steen dan vlees – in partjes



zie je dat ze onder tafel haar besjes met de kittens deelt



wie moet hier goed eten om te groeien







met vlekken op je kuiten en builen op je bovenbenen



prop je op de speelplaats, vlakte van beton en gegil,



de onderrok in je onderbroek en roept: kijk!



zelfs met gestrekte benen kan ik mijn tenen aanraken







juf lost een klontje in gemberthee op, tikt



een plastic lepel met tandafdrukken



tegen de rand van het kopje



staat op punt van



vragen

je stal de portemonnee van je juf in het vierde leerjaar vierhonderd gram panterprint zacht in je handpalm, kaarten met stempels voor gratis lattes, een...

beslag

twee dikke plakken deeg dunt ze op de tegels uit



drukt kerstbomen, hondenkoppen en dochterhanden in



deze bleke rode loper van roggemeel en blonde suiker







wat je hard omlaag trekt laat sporen na



ze zet verhalen vast met banketbakkersroom,



kaastaarten en namaakroosjes uit rode suikerpasta







de bakker deed het met haar manager



ze bakt de stemmen beetgaar wanneer



haar dochter van de glijbaan valt



een engel in het zand plet







met knieën diep in het deeg denkt ze: pippi deed dit eerder al



met meer durf en meel en er bleven geen resten hangen



zij schrapt dagen later nog



de korsten van de grond

twee dikke plakken deeg dunt ze op de tegels uit drukt kerstbomen, hondenkoppen en dochterhanden in deze bleke rode loper van roggemeel en blonde suiker...

oplossingspogingen

online gooien veertigers en missy_lovesyou123xxw



foto’s van popidolen en plaatjes met rozenkaders



als slappe basketballen de wereld in







makke zonen aan lange tafels in spaanse chalets



rekken smalle armen als selfiesticks uit, zeg eens



allemaal kaas in je lievelingstaal







vaders ronde mond op het gezinsportret



#fromaggio #fuck #badtiming







de vakantie is een kudde schapen, het gezin zit ze achterna



we dwingen de tijd de hekkens in, herders



van familiekiekjes, porto en peperzoutchips om twee







o, lopen we met bermudashorts en snorkels op, o o o



op spekgladde zwarte tegels naar het terras toe



o apen we vader na o o o o o o o







hij zwabbert met vettige vingers op tinder



jonge minnaressen naar links en blonde heksen naar rechts



#shit #wrongdirection #tryagain #please







mijn nicht van eenentwintig slikt visolie en gooit spiegelselfies



in een algoritme vol manieren om vet te verliezen



niemand ziet de voor waarvan nooit een na kwam







zonen o o o ploffen als bommen in het warme zwembad open



o, denkt mama, o word niet iemand door



in een ander op te lossen o o o o o







ze hapt in de leegte in haar amandelcroissant



vooruitgang is een bokkige ram



enkel met de horens tussen je handen dwing je hem mak

online gooien veertigers en missy_lovesyou123xxw foto’s van popidolen en plaatjes met rozenkaders als slappe basketballen de wereld in makke zonen aan lange tafels in spaanse...

hinkelspel

scoutingjongens in beige hemden stampten hard



met bottines in droge modder, zo wek je wormen op







trap je hard dobbert rozig leven uit een bruine hemel



in plassen, de kopjes spatten bloedrood onder je voetzolen open







lauwe lijkjes uit je broekzak leg je met oranje penen



in een net linker-enkellaarsje, de sint kwam niet en wil geen offers, 



maanden later schraap je slappe plakkerige draden van je wreef af







je werd een meisje met gebruikshandleiding, jij



rent in steden van metrorooster naar metrorooster



ook nu dendert het onder je







bomvol beloften zit de grond



speelplein van stoepkrijt, toekomst en tramsporen



je stampt rioolputdeksels stuk







later stop je in je stadsmoestuin, paradijs van kersttomaten,



prinsessenbonen en compost, kleingeld in vochtige grond



de wormen zijn al lang weg

scoutingjongens in beige hemden stampten hard met bottines in droge modder, zo wek je wormen op trap je hard dobbert rozig leven uit een bruine...

we tellen af en weten na één niet wat te zeggen

wanneer weer een jaar groen en geel uiteenspat



fiets ik steenwegen op en door rood



naar een prematuur in plastic bakje op een kinderafdeling



dat wacht tot iets het voedt, kant en klaar maal







aan het infuus leg ik een iphone zeventien voorzichtig



veeg vier kandidaten weg, de wangen gebarsten



mompelen ze met mond vol marshmallows: dikke hazen







ik mag niet ding zeggen tegen het kind



maar het ding is dat het geen kind is







verplegers hebben geen attest troosten



een therapeut is ter plaatse, ik vraag haar naar



het andere verse leven in deze gang







is in dit ziekenhuis ook een plek voor net-niet-mensen



te jong of bejaard om nog mee te spelen, net niet



droevig genoeg voor een ziektebeeld







het ding heeft honger, ik geef puree met lila plastic lepeltje



elders schrikt een kleuter met leukemie uit nachtmerries wakker



maakt van lakens armen en lichaamswarmte







wat dan met



veteranen, vechtscheidingsechtgenotes, dementerenden,



relatietherapietieners: wel vatbaar maar niet klaar te leven







ik heb toestemming te vertrekken en denk: vaarwel



zeg schaapachtig: tot snel







mijn achterlicht is een tumor, koppig zwart bijt het



in de stang onderaan het fietszadel, blijft hangen

wanneer weer een jaar groen en geel uiteenspat fiets ik steenwegen op en door rood naar een prematuur in plastic bakje op een kinderafdeling dat...

wildvlees

kinderen mikken pisgeel voornamen in sneeuw



willen ineens wel mo heten, met plassertje smelten ze



hoofdletters en engels in de berm







bovenop mesthopen bijten ze koortsblazen van elkaars lippen



pletten lieveheersbeestjes langs prikkeldraad als bubbeltjesplastic



blazen padden en zeepbellen op, elke akker een kermis







waar winst stinkende emmers vol darmen is



amfibiebloed tot de enkels in dikke sokken dringt



vaders steevast raak op zieke schapen schieten







vanachter dikke brillen scheppen jongens stront



hollen volle kruiwagens na, schaven knietjes



in dit dorp liggen enkel straten dwars







zonen dunken dropshots in blitse oversized voetbalbroekjes



anderen in knielange tweedehandsjurken bakken pannenkoeken



in roomboter en kloppen met slag room en woede stijf



likken in stilte kommetjes leeg







gereformeerde meesters leren ze: mensen leggen mensen



in biologie waar ze op één september pagina’s acht tot vierendertig



de evolutietheorie in hartjes, sterren en snippers







na zegen en avondeten spelen ze samen klaveren



vader heeft de harten uit het pak gehaald



kruimeldiefjes van verdriet schrapen restjes stilte van het marmerblad







zelfs jaren later dragen alle bed-and-breakfasts en bastaardkinderen



trots bijbelnamen: ebenezer, boaz, zelfs esther



de ex-kermis is een kerkhof met gesmolten



melkchocoladepaashaas in donkere modder







middenin een lievelingsweide schoppen tieners tijdscapsules



dik ingetapet onder en beschermen zo een kindertijd van wormen

kinderen mikken pisgeel voornamen in sneeuw willen ineens wel mo heten, met plassertje smelten ze hoofdletters en engels in de berm bovenop mesthopen bijten ze...

verzetshelden in onderhemdjes

op zendstation zestien lopen vanaf half acht reporters



kijkcijfers en sterren achterna, zeventien, achttien



we landen in een oorlogsreportage over amerika



vlot van vete en vettig eten







wij wippen op onze schommelpaarden en dikke kussens



op en neer steeds sneller, steeds dieper, blijven kijken







aan het front rennen mannen met helm door de modder



prikken met smal lemmet tegenstanders lek, ergens



haperen vingers aan prikkeldraad, haken blikken met haast



zich in darmen van lijken van wild vee en vijand







boven geven vader en moeder elkaar rechtstaande ja’s van vlees



wanneer we struisvogels voor breedbeeld spelen



vlak voor bloed langs lopen en benen in leembodem lekt







telt de blik van kinderen dubbel in televisiestatistieken



categorie: beklijfcijfers







we maken grotten en holen van rugkussens en stoppen onszelf weg



helaas, schoten boren zich in de woonkamer dwars



door dons zitvulling en onschuld heen







klus klaar, vader zapt in flanellen pyjama de ellende weg



we knippen vlaggen van tekeningen en



geven in bed over

op zendstation zestien lopen vanaf half acht reporters kijkcijfers en sterren achterna, zeventien, achttien we landen in een oorlogsreportage over amerika vlot van vete en...

kommetje vol

vader smeert met speeksel de vingers kleverig



bladert aan tafel door de weekendkrant als een telefoongids



de wereld heeft weer koorts vandaag







vaders van neven en exen verzamelen metalen doodshoofdjes,



verjaardagskaarten, pornobladen vol verlepte beloften en dorpskerkprenten:



in gemeentearchieven diepen ze hun hoop en heimwee op







de mijne stapelt slecht nieuws naast gaspitten op het oude fornuis



propt de sportkoppen tot rozen, zet ze in vaasjes op tafel



we lepelen pompoensoep in diepe borden waaronder roddels



het heet delfts keramiek van broos eikenblad scheiden







in verre landen vechten gangsters met elkaar in winkelstraten



grijpen mannen naar staten, wij steevast net naast



neppuppy’s, glitterspringballen en neondobbelstenen



in blitse gokmachines op dorpskermissen







enkel bergen, nepgrenzen en wederkerig onbegrip slaan kloven



een magere beek haakt een linker- en rechteroever aan waar



nieuws geschreven en gelezen wordt







ik omcirkel elke ‘e’ in gazetten om aan letters te wennen



in help, verven en ellende tel ik ze en turf scheve streepjes



langs de kant







vader werpt zeven weekendkranten achtereenvolgens op elkaar



rijt met knipmes een homp brood in sneden, scheurt kontjes tot brokken



de rotsen van gist en roggemeel kraken in zijn vingerkoten







hij las al vierenveertig min kinderonbegrip keer de krant



stooft erna seizoensgroenten gaar ik lik en lepel tevreden



&nbsp;tussen gelaten stapels de borden leeg, laat geen enkel restje over

vader smeert met speeksel de vingers kleverig bladert aan tafel door de weekendkrant als een telefoongids de wereld heeft weer koorts vandaag vaders van neven...

kraaien II

oma raapt voorovergebogen handenvol noten op



pelt er zwarte bolsters vanaf en weekt



vruchtvlees in manden warm water zacht







op straat rennen mannen marathons aan hazentempo



wanneer ze een glaasje amaretto aan haar notelaar



op de ronde tafel naast de stapel modebladen plaatst







ze schikt zoute chips en olijven in lookolie er



rommelt met kommetjes en borrelnoten in het rond



ze wachten in schaaltjes op smakken en slikken







in ademnood sleept ze de plastic tronen aan tafel



nipt van likeur en knikt: ook vandaag



heeft de leugen een gezicht gekregen







binnen scharrelt de ander, een man die ze eens



als de hare aansprak, in cirkeltjes



hij kijkt op door de ruit op de tuin uit gaat niet



naar buiten voor zijn eega paden door de noten baant







maar haar armen rapen in nat gras 



enkel noten en geen mensen meer op

oma raapt voorovergebogen handenvol noten op pelt er zwarte bolsters vanaf en weekt vruchtvlees in manden warm water zacht op straat rennen mannen marathons aan...

kraaien I

doordrukstrippen dafalgan rangschik je op data kunnen kopzorgen ook vervallen als je er lang genoeg niets mee doet   je hebt twee dochters, ze hollen op klasuitstap fazanten en klasgenoten achterna en vinden jonge noten in weeë bolsters, je slikt   de tijd staat hard en groen op de koekoeksklok vast twee naakte meisjes wachten tot iemand ze wast jij wil het zijn   in bruin water haal je de brokken tussen voortanden en kiezen van je kinderen weg trots tonen ze je hun vondsten op de badrand:   kruimels en het droge skelet van wat een blad was blauwe kleefsterren en paddenstoelen, een poot van, de lunch van een ander in één gris tot klontje gekneed   eentje verstopte een dode eekhoorn in haar jaszak brak haar tand op harde noten stuk, waar is haar soort in de determineertabellen gebleven:   voedt zich met wat op haar pad komt enkel aan te raken in rust, voorlopig onvruchtbaar bloeiseizoen en stamboom onbekend, je weet nog hoe   jouw moeder met oranje plastic spuitjes mierzoete hoestsiroop toediende en je gloeiend in bed suiker van je lippen likte   genoeg, je draait de kraan dicht, drukt boegeroep kopje onder je jonge honden haal je uit het sop, je snoert hun romp met het lint tot vrouw   in je badjas doop je zelf later twee teentjes en weet je de rode kaakjes van je achtjarigen zonder borsten: geen heet water, wel stilaan naakte schaamte

doordrukstrippen dafalgan rangschik je op datakunnen kopzorgen ook vervallen als je er lang genoeg niets mee doet je hebt twee dochters, ze hollen op klasuitstapfazanten en...

moes tuin

in je buik stapel je fruitmetaforen tot huiskamers



druifjes, sinaasappelen en ananassen



na negen weken woont er een muntstukje in je







stilaan breng je je wensen samen



bant met lange lijsten je twijfels



zie hier: BEXX HXXX XEXX XLXP







artikelen knip je in smalle vierkanten uit



plakt ze op bordkarton, hangt ze op zo,



het verder prop je vol bijnamen en mamamamamama







met andermans raad kan je inmiddels kaarten



je wil graag zoenen voor zwijgen inwisselen



maar laat niet in je kijken







het kind is geen ding al is het ding dat het nog geen kind is



al weken wil je de mens malen



de pit in je weg pureren







met je middelvinger dop je bruine plekjes in de melk



van reclamefolders knip je vlagjes en je denkt



mensen wérpen mensen op de wereld

in je buik stapel je fruitmetaforen tot huiskamers druifjes, sinaasappelen en ananassen na negen weken woont er een muntstukje in je stilaan breng je je...

wasprogramma

je gaat de kraak in ruggen van werken na



twee hoopjes voor de nooduitgang van de gemeentebibliotheek



zonder spoedingang, ergens binnen te geraken is blijkbaar minder urgent



wat je al wel en nog niet kent scheid je







je plant je vinger naast een langpootmug op het dashboard



gaat het dier vliegen ruk je grinnikend een beentje uit



met ‘dat heb je zelf gedaan’ kaats je het van je af







thuis schud je plooibakken boeken leeg voor de wasmachine



er is geen etiket enkel stempels met rechten en barcodes



ze leveren witte internettabbladen op







extra vlekmiddel op lastige exemplaren en dertig graden



wolwas, in het sop dompel je kin en lippen onder



kauwt er de zeep stuk en spuwt







bont buitelen de boeken in de trommel rond



twintig keer zestig zit je voor het venstertje



spoelwater en schuim maken kaften donker







later stel je vast: onveranderd hard en taai zijn ze



zelfs met wasverzachter, de zinnen



laten zich niet weken van het blad







op het wasrekje in de badkamer stapel je



in torentjes van vier hoog voorzichtig romans



de woorden heb je te lang te warm gewassen



ze passen je niet langer

je gaat de kraak in ruggen van werken na twee hoopjes voor de nooduitgang van de gemeentebibliotheek zonder spoedingang, ergens binnen te geraken is blijkbaar...

vreet

17 oktober is de Werelddag van het Verzet tegen Armoede







je hakt fikse jonagolds in achten op de achterbank malen twaalfjarigen de partjes tot moes en sap geen genade en geen gaatjes in kiezen van deze machines met bleke benen en honger   eerder beboterde je sneden brood voorzichtig sopte korsten in warm water tot ze vers knarsen legde ze teder op een eenzaam bordje onderaan deze keuken is een kerker   vanillevla, cola en maxiverpakkingen marshmallows wikkel je in dikke sokken en weer je van nachthonger je stopt niet in je stopt weg   pols je boven een warm bord bonen en mokken fanta naar de dag tikken vorken en slikken kinderen hompen in veeg je mond schoon, zeg je   het brood is je prooi die nacht als je de kraak uit de korsten bijt en je jezelf afvraagt komen de kinderen later wel met de kinderen langs

17 oktober is de Werelddag van het Verzet tegen Armoede je hakt fikse jonagolds in achtenop de achterbank malen twaalfjarigen de partjes tot moes en...

groot genoeg gekocht om nog te groeien

op de gereformeerde camping bomvol caravans



pomp je je twee neefjes op en trek je



de bloedboeien neonoranje jasjes aan



deze nederlanders leren zwemmen voor ze rennen







vier halen twee betalen gilt een neongeel plakkaat aan het onthaal:



pitten, zwembrevetten, scharreleieren en oordoppen



eerder verteerde paniek en omega drie vind je voortaan



vacuüm verpakt in de la bovenaan







in een tinnen blik passen net negen wassen bollen



mak en stil als tamme kippen voor de slacht



je propt ze in je oren, plastic parels in vettige schelpen







bij eb ga je met een garde golven te lijf



je lekt langs alle kanten maar mept hard



knokt voor het noorden met consistente golfslag



pats! raak!







elke augustus al spring je op en neer op een puffende pomp



ben je een verpleger als je een beetje leven in het rubber stampt



voor matrassen met obesitas werk je je in het zweet







alle gezinsleden vinden stilte verfrissend en prikkelend



jij legt de matras in het lange gras als een verlamde astmapatiënt



diagnose: case closed

op de gereformeerde camping bomvol caravans pomp je je twee neefjes op en trek je de bloedboeien neonoranje jasjes aan deze nederlanders leren zwemmen voor...

wat je dan moet doen

wat moet je als je achternaam alvast in het marmer



naast de plak van je pas overleden man geslepen staat



er al een plek is vlak voor je ter helle dan wel hemel gaat



tweede van rechts achterin het kerkhof langs de steenweg dan







wat moet je als je naam en initialen al aarden maar



je hart nog spartelt, honderd keer in één schreeuwt: ik kan nog



als anderhalfjarigen in de pampers, wankelpas voor pasje dan







wat moet je als anderen je hart al als artisjok



in blik en bitter bewaren, bundels tulpen en pastel kattenkaarten



op de mat landen en jij aan tafel rebussen afmaakt dan







wat je moet doen als je eega een leegte laat:



bind de bloemen tot veldboeket, krabbel in de wachtkamer



op de achterkant van het kladpapier:



ik ben nog steeds [verf] – F + [brief]: BR = L + D



ondanks deze [leegte]: egt = V + N

wat moet je als je achternaam alvast in het marmer naast de plak van je pas overleden man geslepen staat er al een plek is...

Logo	Vincent Hammingh
Kernteam	Iduna Paalman, Thijs Joores, Erwin Hurenkamp, Oumaima Belkhdar
Website	Laurens Besselsen

Ella Meyvisch
Leonie Moreels

groot als een aardbei en zwaar als een suikerklontje

Archief