Mevrouw Poes

David Alberti

Bergvrouw, zonnekind

Jolien Cerpentier

Kaders

Ola Enzler

uitje

Leonie Moreels

EXPLICIT CONTENT (2/3)

Jaap Blankespoor

Nachtkruipen - gebed

Lelie Danesh

De kiezelstenen blijven onder mijn voeten plakken. Een windvlaag glijdt over mijn rug. Voor mij ligt de eerste grafsteen. Het is eigenlijk een grafhout: stukken boom zijn ingekerfd met een naam of namen. Een kat verschijnt vanachter het graf uit de struiken. Haar schone witte vacht reflecteert niet hoe vervuild en donker het is in mijn hoofd, maar haar gemiauw valt als een steentje in water. Het blijft harmonieus nagalmen tussen het ruis. Ze wurmt haar kopje tegen mijn benen en ik kan er niet aan ontkomen haar te aaien. Haar vacht voelt als uit elkaar getrokken watjes of dat spul wat je in knuffels kan doen. Mijn ademhaling synchroniseert met het op en neer gaan van haar buik. Alsof wij alleen bestaan. Ik ben vergeten dat er onder mij geraamtes liggen te verteren in de aarde.



Geritsel doet ons opschrikken. De kat springt op en sluipt richting het geluid, verder het natuurgebied in. Ik volg haar. Het gebied is groter dan ik had verwacht. In het midden staat een grote boom. De takken hangen naar beneden, treurig. De bladeren zijn groen ingekleurd door de zon. Misschien heeft het de schoonheid van verdriet gevangen, denk ik. Dat je ook mooi kan zijn wanneer je kwetsbaar bent. Als ik me kwetsbaar voel dan voel ik me meer zwak dan sterk. Ik ga langs de stam van de boom zitten. Ik doe even mijn ogen dicht en luister hoe de wind de bladeren aait. Zou ik ooit ook zo stevig kunnen staan en alle onbelangrijke dingen langs me kunnen laten waaien? De haren op mijn armen beginnen overeind te staan. Als ik een boom was, dan zouden de doden me voeden.



Links van de boom is een schommel en een glijbaan. Als kind zou ik er nooit hebben mogen spelen. Mijn moeder is veel te bijgelovig. &#8220;Spelen tussen de dood, dat is duivels!” Ik hoor het haar al roepen. Ze zou door het hele huis met Palo Santo wapperen om alle geesten weg te jagen. Ik heb ook niet verteld dat ik ging wandelen op de natuurbegraafplaats. Dan zou ik niet meer naar binnen mogen.



Ik besluit verder te lopen over een pad dat langs het water gaat. Hoe verder ik in het natuurgebied kom, hoe harder de woorden van mijn moeder door mijn hoofd heen suizen. Maar mijn verlangen om dit voorgoed te doorbreken is groter. Misschien wel net zo sterk als de boomstam&#8230;

De kiezelstenen blijven onder mijn voeten plakken. Een windvlaag glijdt over mijn rug. Voor mij ligt de eerste grafsteen. Het is eigenlijk een grafhout: stukken...

Rondje natuurbegraafplaats (2)

Rondje natuurbegraafplaats (1)

—Ik weet niet zeker wat er na de dood komt. Ik ben niet gelovig, maar ik geloof zeker dat je naar een plek gaat waar je vrede en rust hebt.



—Welke plek in jouw leven heeft jou vrede en rust gegeven, oma?



Ze kijkt me met grote hongerige ogen aan. Die nieuwsgierigheid heeft ze van mij meegekregen. Het verlangen naar ergens zijn waar je dierbaren zijn geweest en vol fantasie scenario&#8217;s bedenken. Daar kon ik ook dagelijks in verdrinken.



Elke keer wanneer mijn kleindochter op bezoek komt, vraagt ze mij naar hoe mijn leven is geweest voordat zij bestond. Ik aai met de achterkant van mijn vingers haar gezichtje en geef haar een kus op de wang. Net zoals mijn oma deed. Ik kan niet geloven hoe snel de tijd is gegaan.



&nbsp;Mijn gedachten brengen me terug naar een plek waar ik eerst zo bang als de dood voor was. Ik was twintig jaar en woonde pas op mezelf, maar ik spendeerde de zomervakantie bij mijn ouders thuis. Ik was niet blij met mijn leven. Ik had mijn levensdoel verloren.&nbsp;



Dicht bij het huis was er net een natuurgebied aangelegd. Het diende als recreatie, maar er werden ook mensen begraven. Toch werd ik nieuwsgierig. De verschillende soorten wilde bloemen die er groeiden. Bijen die zoemen en zich concentreren op het doel van hun leven. Ik had een doel nodig. Ik kon niet elke dag in bed blijven liggen. Ik sleepte mezelf uit bed. Om elke dag een rondje te wandelen. Een rondje wandelen tussen de dood&#8230;

—Ik weet niet zeker wat er na de dood komt. Ik ben niet gelovig, maar ik geloof zeker dat je naar een plek gaat waar...

Acht gedichten geïnspireerd door prachtige gedichten (8/8)

<h2 class="wp-block-heading">In de avond</h2>



middenin de massa was ik onbekend ik dacht een lantaarnpaal na te bootsen waarvan het licht uit was waar iemand tegenaan botst



knipperend licht dat begint bij mij  verzacht mijn anonimiteit bekend om standvastigheid weersta ik



maar de volle maan laat niet alle sterren zien die verstoort mijn standpunt en verliest het zicht  over mij



Geïnspireerd door Esther Jansma &#8211; In de achtertuin

In de avond middenin de massa was ik onbekendik dacht een lantaarnpaal na te bootsenwaarvan het licht uit waswaar iemand tegenaan botst knipperend licht dat...

Acht gedichten geïnspireerd door prachtige gedichten (7/8)

de zomer heeft op mij gewacht



ik ben niet voor niets een kleinkind van de tropen in mijn dromen manoeuvreer ik samen met mijn voorouders door regenwouden wanneer de zon mijn aard oplaadt ben ik zorgvuldig



de zomer heeft op mij gewacht mijn krullen adoreren zonnegloed ze zijn niet te droog en niet verhard de zon danst tussen glas zendt mij kracht om mijn werk af te ronden buiten ligt een grasveld met bloemen geschikt tot een nest voor mij  ik kijk tot vervormde wolken vergaan  



soms heb ik moeite met slapen klamme avonden zoenen mij voor de nacht  wanneer ik alleen in bed lig ben ik samen met haar warmte



soms komen regendruppels verwachts want lage landen vangen weer mijn jas ligt binnen  ik geef me over



zolang de zomer op mij wacht zal mijn lichaam in winterslaap over haar dromen



Geïnspireerd door Yentl van Stokkum &#8211; ik ben voor de zomer bewaard

de zomer heeft op mij gewacht ik ben niet voor niets een kleinkind van de tropenin mijn dromen manoeuvreer ik samen met mijn voorouders door...

Acht gedichten geïnspireerd door prachtige gedichten (6/8)

niet eerder verloren van verlies word ik alles wat ik kwijt was de complete lego constructie de verbrijzelde oplader



wat deed ik om vertrouwen te winnen  onschuldig zijn is niet uitgesloten



vanuit de bomen die ik klim houd ik vast aan takken met hun bladeren die wortels willen schieten



zie ik de volmaakte wereld afbrokkelen die verzacht was in mijn herinnering



dat er veel kwaad is



laat ik liever achterwege



Geïnspireerd door Alfred Schaffer – de schaduw die mij volgt en die mij voorgaat of terzijde staat omdat ik anders zou beschimmelen

niet eerder verloren van verliesword ik alles wat ik kwijt wasde complete lego constructiede verbrijzelde oplader wat deed ik om vertrouwen te winnen onschuldig zijn is...

acht gedichten geÏnspireerd door prachtige gedichten (5/8)

Slakken slijmen en paddestoelen verschijnen De zon verschuilt zich en wolken huilen Ik weet niet wat ik aan moet doen Alleen de bomen reflecteren het seizoen



Spinnen weven paraplu&#8217;s Ook al huiver ik continu Ben ik ook graag buiten Waar de vogels hun laatste zomer fluiten



Heeft de herfst mij in zijn macht? Of geeft hij mij juist het vermogen Om met de bomen mee te bewegen En hun water in mij op te nemen



Geïnspireerd door Lulu Wang &#8211; ontwaken

Slakken slijmen en paddestoelen verschijnenDe zon verschuilt zich en wolken huilenIk weet niet wat ik aan moet doenAlleen de bomen reflecteren het seizoen Spinnen weven...

Acht gedichten geïnspireerd door prachtige gedichten (4/8)

<h2 class="wp-block-heading">Ontmanteld</h2>



Leer ons zeiden zij te zijn zoals jij bent hoe ben ik dan?



Zo, zonder weemoed ondanks ontmoediging van onverwachts en ondanks vereenzaming van goedmoedig



Toch verzamelt water zich boven mij en het water in mij dupliceert en ook multipliceert uit mij



Soms kruip ik in het donker onder dons dan ben ik alleen met ongedwongen ontferming&nbsp; die enkel verweeft in onzichtbare vulling maar ik gun mezelf enkel kou hoe dan, zeiden zij hoe lust je de warmte?



Door haar te worden, stamel ik hoe mijn handen in herinnering haar technieken synchroniseren&nbsp; hoe ze alles op gevoel mengt ze niets kent en toch nieuws creëert net als de zon op je huid gloeit maar je dat in je mond voelt



Door haar te worden, mompelen zij ja, tenzij het resultaat overkookt en ik aankoek in de bodem



Geïnspireerd door Astrid H. Roemer &#8211; Verwant I

Ontmanteld Leer ons zeiden zijte zijn zoals jij benthoe ben ik dan? Zo, zonder weemoed ondanksontmoediging van onverwachts en ondanksvereenzaming van goedmoedig Toch verzamelt water...

acht gedichten geïnspireerd door prachtige gedichten (3/8)

<h2 class="wp-block-heading">Aan de pier</h2>



in mijn herinnering ben ik damp verhit strijk ik over zoet water&nbsp;



benen van zielsverwanten zwieren&nbsp; aan de pier beekforel springt tot ze de oever aanraakt net zoals wij verlost van bestemming varen tot een vogelkoor in meditatie



we zitten op dezelfde golflengte die de kano in het water achterlaat



het meer vertelt onze verhalen door&nbsp; aan de sprinkhanen&nbsp; geen benen van zielsverwanten zwieren&nbsp; aan de pier maar onze lichamen vol overgave&nbsp; aan de zon



weet je nog maanden geleden benauwd van al ons verleden en toekomstige verantwoordelijkheden dus we ontsnapten naar het heden?



Geïnspireerd door Lieke Marsman &#8211; Het water aan de kade


<div class="wp-block-image">
<figure class="alignleft size-large is-resized"><img data-recalc-dims="1" loading="lazy" decoding="async" width="1024" height="768" src="https://i0.wp.com/vuurland.bes-sel-sen.studio/wp-content/uploads/2023/09/IMG_2954.jpeg?resize=1024%2C768&#038;ssl=1" alt="" class="wp-image-5214" style="width:513px;height:385px" srcset="https://i0.wp.com/vuurland.bes-sel-sen.studio/wp-content/uploads/2023/09/IMG_2954-scaled.jpeg?resize=1024%2C768&amp;ssl=1 1024w, https://i0.wp.com/vuurland.bes-sel-sen.studio/wp-content/uploads/2023/09/IMG_2954-scaled.jpeg?resize=300%2C225&amp;ssl=1 300w, https://i0.wp.com/vuurland.bes-sel-sen.studio/wp-content/uploads/2023/09/IMG_2954-scaled.jpeg?resize=768%2C576&amp;ssl=1 768w, https://i0.wp.com/vuurland.bes-sel-sen.studio/wp-content/uploads/2023/09/IMG_2954-scaled.jpeg?resize=1536%2C1152&amp;ssl=1 1536w, https://i0.wp.com/vuurland.bes-sel-sen.studio/wp-content/uploads/2023/09/IMG_2954-scaled.jpeg?resize=2048%2C1536&amp;ssl=1 2048w" sizes="auto, (max-width: 1000px) 100vw, 1000px" /></figure></div>

Aan de pier in mijn herinnering ben ik dampverhit strijk ik over zoet water&nbsp; benen van zielsverwanten zwieren&nbsp;aan de pierbeekforel springt tot ze de oever...

Acht gedichten geïnspireerd door prachtige gedichten (2/8)

<h2 class="wp-block-heading">In de straat </h2>



toen ik klein was wou ik liever ouder mijn fantasie bracht verhalen toen ik klein was wilde ik moederen



toen ik klein was heb ik veel onthouden nu ik groot ben&nbsp; wil ik dat allemaal vasthouden



toen ik klein was is vruchtbaar niets hield mij tegen&nbsp; toen ik klein was was ik kunstenaar&nbsp;



heb me vaak buitenaards gevoeld wilde dichterbij mezelf zij vertrokken van mij



mijn kamer een verstopplek de maan verlicht mijn waarheid&nbsp; toen ik klein was wilde ik onzichtbaar zijn



ik ben niet te vergelijken tussen plaats en tijd ben ik onthaald



op plekken waar niets heb thuis opgevat als een tuin die voor de helft bezaaid was



toen ik klein was was ik ouder wou ik niets liever dan wijze lessen mezelf boven wijzend



ik was niet van twijfels dat kwam pas later ben ik onverzekerd



bloemknop voeding bloeiend ontpoppen



toen ik klein was&nbsp; leerde ik mijn zusjes lezen en schrijven



toen ik klein was is vruchtbaar niemand hield mij tegen



toen ik klein was klom ik in bomen onder mijn bed speelden mijn poppen&nbsp; mijn fantasieën deelde ik met mijn konijn



toen ik klein was wou ik liever ouder leerde ik mijn zusjes lezen en schrijven toen ik klein was wilde ik moederen



toen ik klein was speelde ik graag verstoppertje ik was moeilijk te vinden toen ik klein was wilde ik onzichtbaar zijn



heb me vaak een buitenbeentje gevoeld wilde dichterbij mezelf zij vertrokken bij mij



ik ben niet te vergelijken tussen plaats en tijd ben ik onthaald



mijn kamer een melkweg de maan wees mij wegen&nbsp; heb thuis opgevat als verschillende planeten



ik was niet van twijfels dat kwam pas later ben ik onverzekerd



toen ik klein was wist ik niets beter ik heb mezelf gevormd&nbsp; tussen muren&nbsp; tussen vies-en-lekkertje en vuurtjes opsteken soms voelde ik me niet begrepen



op het speelplein tijdens het ruilen van Pokémon-kaarten was ik de koningin iedereen kwam bij elkaar van alle straten



toen ik klein was was ik constant mezelf niemand hield mij tegen



Geïnspireerd door Gershwin Bonevacia &#8211; In de Vruchtentuin

In de straat toen ik klein was wou ik liever oudermijn fantasie bracht verhalentoen ik klein was wilde ik moederen toen ik klein washeb ik...

Acht gedichten geïnspireerd door prachtige gedichten (1/8)

<h2 class="wp-block-heading">De wind</h2>



wanneer de wind schurend langs woest chaotisch zonder reden wortels omhoog trekkend en bomen hun levens neerleggen geen water kan zichzelf zijn takken liggen in nalatigheid



wanneer de wind zonder achterom te kijken doorvliegt over stranden zandkorrels vormen een gat in oneindigheid schildpadden haasten zich dan wil ik landen in zijn vlagen



wanneer de wind de zon in de ogen kijkt verzacht in veilige stromen brandt tot in z’n geheugen dan verheug ik me samen te rusten



wanneer de wind sussend het water verlicht met zachte handen elke golf uniek elke vogel wiegt dan wil ik doezelen op de wolken



ik wil zijn ongetemde woede&nbsp; ik wil zijn doorzettende onstuimigheid&nbsp; ik wil zijn zachte strelingen ik wil luchtig leven op gevierde touwen&nbsp; vlechten ontknopen vol vertrouwen zoals de wind



Geïnspireerd door Jopi Hart &#8211; De zee

De wind wanneer de wind schurend langs woestchaotisch zonder redenwortels omhoog trekkenden bomen hun levens neerleggengeen water kan zichzelf zijntakken liggen in nalatigheid wanneer de...

Logo	Vincent Hammingh
Kernteam	Iduna Paalman, Thijs Joores, Erwin Hurenkamp, Oumaima Belkhdar
Website	Laurens Besselsen

Jaap Blankespoor
Lelie Danesh